Ik ben al best ver in mijn trauma herstel m.b.t. nacistisch misbruik al zeg ik het zelf. Ik noem mezelf ook geen slachtoffer meer en ik kan zeggen dat ik weer normaal functioneer. Naja definieer
normaal haha. Ik voel me weer terug in mijn lijf en doe eindelijk dingen die ikzelf leuk vindt. Durf nieuwe kleding of een kadootje voor mezelf te kopen. Durf mijn grenzen aan te geven. Vond mezelf
met tijd en wijlen zowaar lief. Maar toch zo nu en dan word ik ineens getriggerd door een opmerking bijvoorbeeld van iemand en voel mijn lichaam reageren. Ik voel me boos worden van onmacht
omdat ik dacht dat ik er doorheen was en dan ineens… ben ik weer compleet van slag. Bij toeval (nee toeval bestaat niet) lees ik een artikel over jeugdtrauma van Jan Bommerez. Een Belgische
ervaringsdeskundige die meteen vertaalt waar ik last van heb. Hij heeft over de vagus nerve. Een zenuw die belangrijke informatie opslaat onder andere mbt traumatische ervaringen en die je kunt leren
ontspannen. Ik doe meteen de simpele oefening die Jan beschrijft want ik ben reuze nieuwsgierig. En ja, het werkt. Ik voel een plop in mijn nek en voel de spanning loslaten. Weg is mijn rotgevoel.
Gossie. 56 jaar ben ik en weer wat geleerd over mijn lichaam en hoe het spanning vasthoudt. Erg interessant zenuwtje die vagus nerve. Veel ook over te vinden op het internet en boeken. Google maar
eens en ga zeker even langs bij de website www.jeugdtrauma.com of lerenloslaten.com van Jan Bommerez en probeer zijn gratis lessen maar eens. Gewoon een tip :)
Reactie schrijven